Akcesoria mocujące worek do zbiórki moczu

Cewnik nefrostomijny

Łączy światło nerki z workiem zbierającym mocz przymocowanym na zewnątrz ustroju do ciała pacjenta.

Diureza

Ogół zjawisk związanych z procesem wydalania moczu. Prawidłowość przebiegu diurezy jest oceniana na podstawie pomiarów objętości moczu, który został wydalony w określonym czasie, np. w ciągu doby lub godziny (diureza dobowa, diureza godzinowa), przy równoczesnym uwzględnieniu ilości podanych płynów.

Drogi wyprowadzające mocz

Składają się z kielichów nerkowych, które tworzą miedniczkę nerkową. Z miedniczek nerkowych mocz spływa do parzystych moczowodów, a następnie do pęcherza moczowego, znajdującego się w miednicy małej. Pęcherz moczowy pełni funkcję zbiornika, opróżnianego w miarę potrzeby i w zależności od naszej woli. Docelowo mocz wypływa na zewnątrz przez cewkę moczową.

Filtracja

Jest podstawowym procesem umożliwiającym powstawanie moczu. Polega ona na przechodzeniu wody osocza i wszystkich substancji w niej rozpuszczonych – z wyjątkiem większości białek – ze światła włośniczek, poprzez ich ścianę, do światła torebki kłębuszka. Aby powyższe procesy mogły zachodzić, przez nerki musi przepłynąć aż 1/4 całej objętości krwi tłoczonej przez serce. Przepływ krwi w przeliczeniu na jeden gram tkanki jest wielokrotnie większy, niż w innych narządach. Mocz ostateczny wytwarzany w nerkach przez brodawki nerkowe, znajdujące się na szczytach piramid, wpływa do kielichów i dalej do miedniczki nerkowej, a stąd - dzięki ruchom perystaltycznym moczowodów – do pęcherza moczowego.

Funkcje nerek

Głównym zadaniem nerek jest zabezpieczenie stałości środowiska wewnętrznego organizmu, poprzez wydalanie nadmiaru wody, soli mineralnych i innych substancji zbędnych czy też szkodliwych dla zdrowia, które powstają podczas procesów metabolicznych lub są przyjmowane np. wraz z pokarmem (dotyczy to również np. silnie toksycznych leków). Nerki są odpowiedzialne za zachowanie stałej objętości ciśnienia osmotycznego, a także składu elektrolitowego płynów ustrojowych.

Mikcja

Medyczne określenie oddawania moczu, polegające na usunięciu na zewnątrz przez cewkę moczową moczu zebranego w pęcherzu moczowym.

Moczowody

Część układu moczowego. Moczowody to parzyste przewody biegnące z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego.

Nefroskopia

Zabieg polegający na usunięciu kamieni nerkowych za pomocą przyrządu nefroskopu, który umożliwia wprowadzenie endoskopu, a ten rozkrusza złogi w nerce.

Nefrostomia

To połączenie nerki ze skórą. Zabieg wykonywany jest w celu diagnostycznym lub leczniczym. Powstanie znacznego zastoju moczu w nerce jest stanem, który wymaga pilnego odbarczenia nerki – procedura często ratuje życie chorego. W celu odprowadzenia moczu konieczne jest umieszczenie cewnika, co wiąże się z dużym ryzykiem powstawania zakażeń układu moczowego.

​

 

Nerki

Położone są zaotrzewnowo w kierunku tylnej ściany jamy brzusznej, na wysokości XII kręgu piersiowego i III kręgu lędźwiowego kręgosłupa. Prawa nerka położona jest o 1,5-2,5 cm niżej niż lewa.

Przeciętne wymiary nerek wynoszą 12x7x3 cm, ich ciężar waha się między 120 a 170 g, w zależności od masy ciała. Od tyłu nerki przylegają do przepony oraz mięśni tylnej ściany jamy brzusznej. Nerka prawa od przodu sąsiaduje z wątrobą, ze środkowym odcinkiem dwunastnicy, a także z częścią wstępującą jelita grubego i pętlami jelita biodrowego. Nerka lewa przylega do trzonu trzustki, tylnej ściany żołądka i pętli jelita cienkiego. Do nerek od strony przyśrodkowej wnikają naczynia krwionośne i limfatyczne, również nerwy. Miąższ nerek składa się z zewnętrznej części korowej i wewnętrznej rdzeniowej.

Pęcherz moczowy

Jest dobrze umięśnionym, rozciągliwym, a także sprężystym zbiornikiem, o objętości około 250-400 ml. Po wypełnieniu pęcherza moczem dochodzi do wzrostu ciśnienia w jego wnętrzu. Drażnienie zakończeń nerwów czuciowych oraz pojawienie się tzw. parcia, powoduje skurcz mięśnia wypierającego oraz rozkurcz zwieraczy – mocz wypływa przez cewkę na zewnątrz. Objętość dobowa moczu w warunkach prawidłowych wynosi około 1,0-3,0 litra.

Pęcherz neurogenny

Termin określający różne zaburzenia czynności pęcherza moczowego i cewki moczowej, do których dochodzi w wyniku choroby układu nerwowego.

Personel medyczny

Ogólny termin opisujący osoby zaangażowane w opiekę zdrowotną: lekarz, pielęgniarka, pielęgniarka stomijna, farmaceuta.

Refundacja

Uprawnienie dzięki któremu osoba ubezpieczona prawo skorzystać z możliwości nabycia wyrobów medycznych, których cały lub częściowy koszt pokrywa Narodowy Fundusz Zdrowia. Jak wygląda refundacja w przypadku nefrostomii.

Roponercze

Stan, w którym znajdujący w miedniczce nerkowej w nadmiarze mocz, zostaje zakażony i z powodu braku efektów leczenia przeciwbakteryjnego zaczyna przypominać treść ropną.

Układ moczowy człowieka

Składa się z nerek, które są narządem parzystym, wytwarzającym mocz, dróg wyprowadzających mocz: kielichów i miedniczek nerkowych, moczowodów oraz pęcherza i cewki moczowej.

Równowaga kwasowo-zasadowa.

Niezwykle ważną rolą spełnianą przez nerki, jest utrzymywanie równowagi kwasowo-zasadowej. Komórki, a także tkanki organizmu, są bardzo wrażliwe na zmianę środowiska wewnętrznego w kierunku kwaśnym lub zasadowym. Dlatego kwasica oraz zasadowica stanowią istotne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ze względu na przemiany metaboliczne, ustrój ma tendencję do stałego ulegania zakwaszaniu. Utrzymanie wyżej wymienionej równowagi możliwe jest m.in. dzięki wydalaniu nadmiaru jonów wodorowych oraz zatrzymywaniu dwuwęglanów. Dopuszczalne są niewielkie odchylenia w granicach normy. Opisane procesy zachodzą w cewkach nerkowych.

Wodonercze

Rozszerzenie miedniczki i kielichów nerkowych z wtórnym do tego stanu zanikiem miąższu nerki. Zastój moczu w nerce powstaje wtedy, gdy prawidłowo produkowany mocz nie może zostać w pełni wydalony i jest przechowywany w nerce, przez co ulega ona niebezpiecznemu poszerzeniu. 

Worek do zbiórki moczu na noc

Worek do zbiórki moczu o zwiększonej pojemności, zwykle stosowany nocą - podłączany do cewnika wyprowadzącego mocz z organizmu lub do worka urostomijnego.

Worek urostomijny

Worek do zaopatrzenia przetoki urostomijnej. Wyposażony w kranik/ zawór spustowy, umożliwiający odpuszczenie zbierającego się w nim moczu. Worek ma budowę wielokomorową, z zastawkami antyzwrotnymi, zabezpieczającymi przed cofaniem się moczu.

Zawór antyzwrotny

Element worka urostomijnego, uniemożliwiający cofanie się moczu (pomaga zapobiegać zakażeniom układu moczowego).